صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۲۶۲: زمین نقش پایی است بر آستانت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زمین نقش پایی است بر آستانت فلک شیشه باری است از کاروانت دم عیسوی از بهارت نسیمی کف موسوی برگی از بوستانت سماعیل، رد کرده قربانی تو کمین بنده ای یوسف از کاروانت فلک کله آه سودایی تو زمین گرد پاپوش سرگشتگانت دم صبح زخم نمایان تیغت دل شب نمودار زاغ کمانت خزان باددستی ز گلزار جودت بهار آشنارویی از بوستانت چو آیینه دان تو خورشید باشد چه باشد عذار ثریا فشانت ندانم چگونه است آیینه تو که شد خیره چشم ز آیینه دانت نشان تو ای بی نشان از که جویم؟ که در بی نشانی است پنهان نشانت ترا می رسد دعوی کبریایی که بوسد ز دور آسمان آستانت ز توحید صائب چه دم می زنی تو؟ مبادا شود آب، تیغ زبانت صائب تبریزی