صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۲۴۴: وقت ما از ساغر و مینا خوش است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
وقت ما از ساغر و مینا خوش است وقت ساقی خوش که وقت ما خوش است عشق می باید به هر صورت که هست عاشقی با صورت دیبا خوش است ناخوشیها از دل بی ذوق ماست ذوق اگر باشد همه دنیا خوش است مرد عشقی، خیمه بیرون زن زخود در بهاران دامن صحرا خوش است دامن صحرا چه گرد از دل برد؟ سیل گردآلود را دریا خوش است سایه غماز را پامال کن قطع راه بیخودی تنها خوش است آن قدر کز ما تحمل خوشنماست از نکویان ناز و استغنا خوش است سر به صحرای جنونم داد عقل دشمنی با مردم دانا خوش است جامه گلگون بود برق جلال عشق را با چشم خونپالا خوش است تیره در پروا ندارد از گناه زنگیان را وقت در شبها خوش است ناز و تمکین حسن را زیبنده است عشق چون سیلاب بی پروا خوش است شکرلله صائب از اقبال عشق ناخوشیهای جهان بر ما خوش است صائب تبریزی