صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۲۱۰: در دل هر که ذوق شبگیرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در دل هر که ذوق شبگیرست خنده صبح، خنده شیرست غم به بیگانگان نیاویزد سگ این بوم، آشناگیرست دل ز بیداد روشنی گیرد شمع این خانه، برق شمشیرست طفل ما خون خود چرا نخورد؟ دایه روزگار کم شیرست خط او پیش خود گرفتارست سبزه از موج خود به زنجیرست بر جوانی چه اعتماد، که صبح تا نفس راست می کند پیرست زور بازوی پنجه تدبیر خس و خاشاک سیل تقدیرست نیست دیوانه گر سپهر، چرا دایم از کهکشان به زنجیرست؟ بر دم تیغ می زند خود را صائب از بس ز جان خود سیرست صائب تبریزی