صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۲۰۹: سر زهاد خشک بی شورست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سر زهاد خشک بی شورست لب دلمردگان لب گورست سر بی شور، جام بی باده دل بی عشق زنده در گورست دل پر داغ، لاله زار بهشت سر پر شور، قصر پر حورست در شکستن بود حلاوت دل شهد در کسر شان زنبورست چون هما رزقش استخوان سازند به سعادت کسی که مغرورست زخم در تیغ می شود ناسور بس که آفاق پر شر و شورست چه کنم تن به عاجزی ندهم؟ که زمین سخت و آسمان دورست ره مده حرص و آز را در دل که پر و بال دشمن مورست تلخ شیرین لبان گوارنده است باده صائب ز آب انگورست صائب تبریزی