صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۲۰۷: سبزه جوی شهد، نیشترست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سبزه جوی شهد، نیشترست حقه سبز زهر، پرشکرست چشم پوشیده پرده دار دل است لب خامش نگاهبان سرست زهر چشمش میان خندیدن همچو بادام تلخ در شکرست هر چه غیر از شراب، بار دل است هر چه جز نغمه است دردسرست موشکافی هنر نمی باشد چشم از عیب دوختن هنرست میوه ای نیست به ز آزادی نتوان گفت سرو بی ثمرست (حقه سر به مهر آبله ام خونی صد کلید نیشترست) (نگه سیر چشم غواصم آبخوردم ز چشمه گهرست) (در دیاری که ما ضعیفانیم شعله راچشم همت از شررست) (خنده صبح حشر با آن شور شب ما را نمکچش سحرست) از رگ ابر کلک من صائب دامن روزگار پرگهرست صائب تبریزی