صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۱۵۰: مرغی که رمیدن ز جهان بال و پر اوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرغی که رمیدن ز جهان بال و پر اوست از عرش گذشتن سفر مختصر اوست عشق و محیطی است که دلها گهر اوست نیلی رخ افلاک ز موج خطر اوست عشق تو همایی است که دولت اثر اوست بر هم زدن هر دو جهان بال و پر اوست شیرینی جان چاشنی خنده ندارد این شیوه جانسوز همین با شکر اوست سیری ز تماشای خود آن حسن ندارد تا آینه دیده ما در نظر اوست چشم تو چه خونها که کند در دل مردم زان فتنه خوابیده که در زیر سر اوست شوخی که مرا بی دل و دین ساخته صائب بتخانه چین پرده نشین نظر اوست صائب تبریزی