صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۱۴۷: آن خانه برانداز که در خانه زین است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن خانه برانداز که در خانه زین است معمار تمنای من خاک نشین است از شوخی حسن است که آن سرو خرامان بر روی زمین است و نه بر روی زمین است اوراق گل از خنده بیجاست پریشان شیرازه مجموعه دل چین جبین است بسیار شود مرکز سرگشتگی خلق خالی که در آن کنج دهن گوشه نشین است چون خامه صیاد، متاعش همه مکرست هر بوته خاری که درین شوره زمین است از سوختگان نیست تهی کوی خرابات دایم سر این چشمه، سیه خانه نشین است بی مرگ نخوابد قدم سعی حریصان آسایش این طایفه در زیر زمین است در انجمن وصل، شکایت مزه دارد در دامن گل گریه شبنم نمکین است ما قدرت دریوزه دیدار نداریم این سلسله جنبانی ازان چین جبین است دارد سر ویرانی من پشته سواری کز شوخی او زلزله در خانه زین است صائب چه سر از چاک گریبان بدر آرد؟ امنیت اگر هست درین حصن حصین است صائب تبریزی