صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۱۴۰: در وصل، دل از هجر فزون دل نگران است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در وصل، دل از هجر فزون دل نگران است آوارگی تیر در آغوش کمان است بیهوده پس سبحه و زنار دویدیم شیرازه اوراق دل آن موی میان است این با که توان گفت، که با آن همه نعمت دل خوردن ما بر فلک سفله گران است گر باد به فرمان سلیمان زمان بود مجنون ترا ریگ روان تخت روان است روشن گهران از هنر خویش نگویند اینجاست که جوهر علف تیغ زبان است مردان حق از دایره چرخ برونند از چرخ شکایت روش پیرزنان است بیرون شد ازین دایره بی زخم محال است ما سست عنانیم و قضا سخت کمان است ذرات جهان ریزه خور خوان سپهرند هر چند که بر سفره او یک ته نان است صائب دم گرمی که برآرد ز جهان دود در حلقه ما سوختگان باد خزان است صائب تبریزی