صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۱۰۹: زان خانه برانداز که از خانه زین خاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زان خانه برانداز که از خانه زین خاست چندان ز جهان گرد برآمد که زمین خاست موجی است که تاج از سر فغفور رباید چینی که ز ابروی تو ای تلخ جبین خاست در خانه زین زلزله افکند ز شوخی آن فتنه ایام چو از روی زمین خاست زان لنگر تمکین که به آهوی تو دادند صیاد تو مشکل که تواند ز کمین خاست در بادیه عشق، سمومی است جگرسوز هر ناله گرمی که ازین خاک نشین خاست گل کرد غبار خط ازان خال بناگوش خوش فتنه ای از دامن این گوشه نشین خاست هر چند که یک نقش فزون نیست نگین را صد نقش مخالف لب او را ز نگین خاست برخیز به تدریج، که از عالم اسباب یکره نتوان در نفس بازپسین خاست صائب به همین تازه غزل کز قلمت ریخت زنگ الم از سینه عشاق حزین خاست صائب تبریزی