صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۰۹۷: بتوان به آه کام دل از آسمان گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بتوان به آه کام دل از آسمان گرفت زور کمان به گرمی آتش توان گرفت می بایدش ز حاصل ایام دست شست سروی که جای بر لب آب روان گرفت از ترکتاز عشق شکایت چسان کنم؟ کاین لشکر از سپاه من اول زبان گرفت از وعده دروغ دل از دست می دهیم یوسف به سیم قلب ز ما می توان گرفت دندان به دل فشار که آب حیات رفت هر تشنه کاین عقیق به زیر زبان گرفت چون صبح هر که سینه خود را نمود صاف عالم چو آفتاب به تیغ زبان گرفت صائب ز خود برآی که چون تیغ آبدار هر کس برون ز خویشتن آمد جهان گرفت صائب تبریزی