صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۰۷۷: گل بس که شرم ازان رخ پر خط و خال داشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل بس که شرم ازان رخ پر خط و خال داشت آیینه در کف از عرق انفعال داشت از چشم دام می کند امروز خوابگاه مرغی که وحشت قفس از نفس بال داشت فیروز جنگ گشت دل شیشه بار ما در کوچه ای که سنگ حذر از سفال داشت زیر سیاه خیمه لیلی نشسته بود مجنون اگر چه چشم به چشم غزال داشت جز دود دل نچید گلی از وصال شمع فانوس ساده لوح چها در خیال داشت امروزه خنده طرح به گلزار می دهد آن روزگار رفت که صائب ملال داشت صائب تبریزی