صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۰۱۱: از لعل آبدار تو طرفی نظر نبست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از لعل آبدار تو طرفی نظر نبست از شور بحر در صدف ما گهر نبست چشمی که شد به روی سخن باز چون قلم یک قطره آب خویش به جوی دگر نبست زان دم که لعل او به شکر خنده باز شد در نیشکر ز رعشه غیرت شکر نبست در آتشم ز آینه کز شوق دیدنت تا باز کرد دیده خود را دگر نبست از برگ عیش ماند تهی جیب و دامنش چون لاله هر که داغ ترا بر جگر نبست روی زمین گذر که سیل حوادث است هر کس میان گشود در اینجا، کمر نبست هر برگ سبز او کف افسوس دیگرست نخلی که در شکوفه پیری ثمر نبست صائب نشد عزیز به چشم جهانیان تا آبروی خود به گره چون گهر نبست صائب تبریزی