صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۷۸: خال تو ریشه در شکرستان دوانده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خال تو ریشه در شکرستان دوانده است از خط سبز، شهپر طوطی رسانده است جز خط دل سیه که مبیناد روز خوش بر شمع آفتاب که دامن فشانده است؟ مجنون من ز کندن جان در طریق عشق فرهاد را به کوه مکرر جهانده است تا قامت بلند تو در جلوه آمده است از رعشه سرو فاختگان را پرانده است موج سراب می شمرد سلسبیل را هر کس ز خط سبز تو چشمی چرانده است با قامت تو سبزه خوابیده است سرو با چهره تو لاله چراغ نشانده است دستی است شاخ گل که به مستی نگار من صائب ز روی ناز به گلشن فشانده است صائب تبریزی