صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۷۲: روی شکفته شاهد جان فسرده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روی شکفته شاهد جان فسرده است آواز خنده شیون دلهای مرده است دخل تو گر چه جز نفسی چند بیش نیست خرجت ز کیسه نفس ناشمرده است چون غنچه این بساط که بر خویش چیده ای تا می کشی نفس همه را باد برده است سیلاب را ز سایه زمین گیر می کند کوه غمی که در دل من پا فشرده است صائب چو موج از خطر بحر ایمن است هر کس عنان به دست توکل سپرده است صائب تبریزی