صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۷۰: دل از هوس به زلف دو تا اوفتاده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل از هوس به زلف دو تا اوفتاده است پرهیز را شکسته به جا اوفتاده است گردید توتیای قلم استخوان، هنوز سنگ ملامت از پی ما اوفتاده است بر روی دست باد مرادست کشتیم کارم ز ناخدا به خدا افتاده است بر دوش دار از تن منصور سر ببین آتش کجا، سپند کجا اوفتاده است یک گل زمین ز سایه دولت شکفته نیست گویا گره به بال هما اوفتاده است صد بار بیش حاصل چین از میانه برد زلفش کنون به فکر صبا اوفتاده است صائب چگونه سر ز گریبان برآوریم؟ شغل سخن به گردش ما اوفتاده است صائب تبریزی