صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۶۲: بر گلشن آنچه زان گل خودرو گذشته است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر گلشن آنچه زان گل خودرو گذشته است بر زخم های تازه کی از بو گذشته است؟ امروز هیچ فاخته کوکو نمی زند گویا به باغ آن قد دلجو گذشته است اوقات من به اشک ندامت شده است صرف چون سرو، عمر من به لب جو گذشته است صد پرده شوختر بود از چشم خال تو این نافه در دویدن از آهو گذشته است ظلمی که بر تو رفت ز کوتاه دیدگان بر ماه مصر کی ز ترازو گذشته است؟ از سردی زمانه نهال امید ما مانند نخل موم ز نیرو گذشته است از ما سراغ منزل آسودگی مجو چون باد، عمر ما به تکاپو گذشته است صائب گذشته است ز افلاک آه من هر گاه در دل آن قد دلجو گذشته است صائب تبریزی