صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۵۷: عیش دل شکسته به آزار بسته است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عیش دل شکسته به آزار بسته است جوش بهار آبله در خار بسته است گرد کدورت از دل من دار می برد دور نشاط نقطه به پرگار بسته است دل در برم چو برگ خزان دیده می تپد آرام من به ساغر سرشار بسته است روی زمین ز سبزه بیگانه ساده است آیینه نگاه تو زنگار بسته است گرد یتیمی گهر شاهوار من راه نگه به چشم خریدار بسته است روی توجه دل شیرین به کوهکن پاداش همتی است که بر کار بسته است دیوانه ام، ز وسوسه رزق فارغم رزقم به سیر کوچه و بازار بسته است در پرده حسن از نگه شوخ چشم ماست یوسف دکان ز جوش خریدار بسته است مرگ از تعلق تو به اسباب مشکل است از سر گذشتن تو به دستار بسته است جوش بهار، رخنه به دیوار می کند بیهوده باغبان در گلزار بسته است تسبیح، گل به روزن توفیق می زند سر رشته نجات به زنار بسته است صائب چگونه منع کند عشق را ز دل؟ راه طبیب را که به بیمار بسته است؟ صائب تبریزی