صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۴۷: لعل لب پیاله می آبدار ازوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
لعل لب پیاله می آبدار ازوست جوش صباحت گل روی بهار ازوست ابروی موج درس اشارت ازو گرفت چشم حباب در گرو انتظار ازوست گلگونه نشاط ازو یافت لاله زار خال سیاه بختی مشک تتار ازوست چشم ستاره می پرد از آرزوی او مژگان آفتاب، ثریا نثار اوست زان قطره خوی که بر سمنش تکیه کرده است شبنم به روی بستر گل بیقرار ازوست زنگ از دلش به ابروی صیقل نمی رود آیینه ای که چشم به راه غبار ازوست دریاب رنگ باختگان خمار را زان باده ای که دست سبو در نگار ازوست صائب به نیم گردش چشم آن ستیزه جو بی اختیار اگر کندت اختیار ازوست صائب تبریزی