صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۳۳: دریا سواد سینه بی کینه من است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دریا سواد سینه بی کینه من است موج شکست، جوهر آیینه من است از سادگی به شیشه خود سنگ می زند سنگین دلی که دشمن آیینه من است خواهد خدای گیر شدن خصم شوخ چشم زین مصحف غبار که در سینه من است صبح جزا که شنبه خلق جهان بود از طفل مشربی شب آدینه من است زنگ غمی که ناخن صیقل کبود ازوست چون سبزه فرش خانه آیینه من است خونی که عطسه ریز کند مغز سنگ را چون نافه زیر خرقه پشمینه من است گردون که آفتاب بود شمع مجلسش صائب کباب صحبت دوشینه من است صائب تبریزی