صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۲۶: روشنگر وجود به راه اوفتادن است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روشنگر وجود به راه اوفتادن است در جویبار، سبزی آب از ستادن است رو تافتن ز پیکر خاکی پس از وصول بعد از نماز پشت به محراب دادن است عرض نیاز خویش به پاکیزه گوهران لب چون صدف به ابر بهاران گشادن است دست دعا بلند نکردن به وقت صبح بر سینه دست پیش کریمان نهادن است بر روی غافلان جهان خنده سپهر از رود نیل کوچه به فرعون دادن است در موج خیز حادثه آسوده زیستن در رهگذار سیل میان را گشادن است صائب بود به گرد سرش کعبه در طواف آن رهروی که منزلش از پا فتادن است صائب تبریزی