صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۸۸۰: دستی که ریزشی نکند شاخ بی برست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دستی که ریزشی نکند شاخ بی برست نخلی که میوه ای ندهد خشک بهترست زنهار تن به سایه بال هما مده تا آفتابروی قناعت میسرست از ناله مس مکن، نکند گوش اگر فلک گل گوش هوش دارد اگر باغبان کرست گر پاکشی به دامن خود، به ز جنت است ور حفظ آبروی کنی، به ز کوثرست دنیا پرست روی به عقبی نمی کند هر هفت، پیش زشت به از هفت کشورست در زیر پای عشق فتاده است آسمان عشق این سواد را، تل الله اکبرست از نعل واژگون مرو از راه زینهار در زیر موج ریگ روان آب کوثرست صائب کسی که گوشه عزلت گزیده است در چشمها عزیز چو گوگرد احمرست صائب تبریزی