صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۸۲۷: مرا که داغ و کبابم چه دوزخ و چه بهشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که داغ و کبابم چه دوزخ و چه بهشت مرا که مست و خرابم چه کعبه و چه کنشت نخست پیر خرابات چون قلم قط زد برات روزی ما بر لب پیاله نوشت به آب شور مرا کعبه کی فریب دهد؟ که مشربم شده خوگر به آب تلخ کنشت به کلک قاعده دانی شکستگی مرساد که توبه نامه ما با خط شکسته نوشت! هزار بوسه سیراب می توان کردن لب پیاله گر افتد به دست ما لب کشت مرا که واله آن چاک سینه ام صائب کجا گشاده شود دل ز کوچه باغ بهشت؟ صائب تبریزی