صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۸۲۳: ملامت از دل بیباک من فغان برداشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ملامت از دل بیباک من فغان برداشت ز سخت جانی من سنگ الامان برداشت چو بار طرح گرانم همان به میزانش اگر چه جنس مرا چرخ رایگان برداشت مرا ز دست تهی نیست چون صدف گله ای نمی توان به گهر مهرم از دهان برداشت کدام بلبل آتش نفس به باغ آمد؟ که خون مرده دلان جوش ارغوان برداشت نشد ز گرد یتیمی نصیب هیچ گهر تمتعی که دل از خط دلستان برداشت به تن علاقه نادان ز بیم رسوایی است که تیر کج نتواند دل از کمان برداشت اگر کریم بزرگی کند به جای خودست ز چرخ سفله بزرگی نمی توان برداشت خروش نغمه سرایان یکی هزار شده است مگر ز عارض او نسخه گلستان برداشت؟ ز بحر می گذرد سیل من غبارآلود چنین که شوق مرا دست از عنان برداشت چرا غریب نباشد نوای ما صائب؟ که عشق، بلبل ما را ز آشیان برداشت صائب تبریزی