صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۹۴: ز زلف او دل عشاق را محابا نیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز زلف او دل عشاق را محابا نیست کبوتران حرم را ز دام پروا نیست مکن سپند مرا دور از حریم وصال که بیقراری من خالی از تماشا نیست اگر ز اهل دلی ذره را حقیر مدان که هیچ نقطه سهوی کم از سویدا نیست ز خود جداشدگان پرس درد تنهایی که هر که دور ز مردم فتاده تنها نیست لب سؤال صدف بی حجاب می گوید که هیچ آب مروت به چشم دریا نیست نمی توان به زبان حرف وا کشید از من که روی حرف مرا جز به چشم گویا نیست معاشران سبکروح بوی پیرهنند به دوش چرخ گران هیکل مسیحا نیست سپر فکند فلک پیش آه من صائب علاج خصم زبردست جز مدارا نیست صائب تبریزی