صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۷۵: به غیر دل که عزیز و نگاه داشتنی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به غیر دل که عزیز و نگاه داشتنی است جهان و هر چه در او هست، واگذاشتنی است نظر به هر چه گشایی درین فسوس آباد دریغ و درد بر اطراف او نگاشتنی است چه بسته ای به زمین و زمان دل خود را؟ گذشتنی است زمان و زمین گذاشتنی است ترا به خاک زند هر چه را برافرازی به غیر رایت آهی که برفراشتنی است همین سرشک ندامت بود دل شبها درین زمین سیه، دانه ای که کاشتنی است به شکر این که ترا چشم دل گشاده شده است به هر چه هست، ز عبرت نظر گماشتنی است کسی که درد دلش را فشرده، می داند که درد نامه صائب به خون نگاشتنی است اگر به خون ننویسی، به آب زر بنویس که عزت سخن اهل درد، داشتنی است صائب تبریزی