صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۷۱: ازان مرا شب و روز سیاه هر دو یکی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ازان مرا شب و روز سیاه هر دو یکی است که با غرور تو، آه و نگاه هر دو یکی است فغان که پیش سبکدستی تو بی پروا شکستن دل و طرف کلاه هر دو یکی است کسی است پیرهن تن محیط وحدت را که چون حباب، سرش با کلاه هر دو یکی است درین بساط به تمکین خود مشو مغرور که پیش سیل فنا، کوه و کاه هر دو یکی است چنان گزیده اعمال زشت خویشتنم که نامه من و مار سیاه هر دو یکی است بلند و پست جهان پیش خودپرستان است ز خود برآمده را بام و چاه هر دو یکی است ترا که ذوق تماشاست گل بچین صائب که خس به دیده من با نگاه هر دو یکی است صائب تبریزی