صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۶۲: ز موج لاله و گل باغ عالم آبی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز موج لاله و گل باغ عالم آبی است پی کشیدن دل هر بنفشه قلابی است لباس تقوی ما را فروغ گل برقی است کتان توبه ما را شکوفه مهتابی است برای زیر و زبر کردن بنای صلاح هوای ابر و نسیم بهار سیلابی است ز برق و باد قدم وا کن که شبنم و گل به روی آینه از دست رفته سیمابی است اگر چه دولت بیدار گلشن است بهار برای مردم بیدرد، پرده خوابی است ز فکر ساقی و ساغر، حباب آسوده است هوا بر تنک ظرف، باده نابی است به کیش ما که وضو دست شستن از جان است ز خویش هر که تهی گشته است، محرابی است به هر رهی که روی، می رود به خانه حق ز هر دری که درآیی، ز معرفت بابی است به لاغری خط پاکی ز فربهی بستان وگرنه هر سر موی تو تیغ قصابی است به احتیاط سخن کن که دولت بیدار در آن حریم که صائب بود، گرانخوابی است صائب تبریزی