صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۵۷: جهان ز عکس رخ آن یگانه پر شده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جهان ز عکس رخ آن یگانه پر شده است مثال واحد و آیینه خانه پر شده است به جام باده غلط می کنند ساده دلان ز بس زرنگ گلم آشیانه پر شده است نفس گداخته آید نگه به مژگانم ز اشک بس که مرا چشمخانه پر شده است کجا ز خواب کند ناله منش بیدار؟ چنین که گوش جهان از فسانه پر شده است چو رزق مرغ قفس نیست غیر خوردن دل چه سود ازین که مرا آب و دانه پر شده است؟ توان شنید نوای جرس ز بیضه من ز بس ز زمزمه عاشقانه پر شده است عنان گریه مستانه مرا بگذار که گرد غیر درین آستانه پر شده است مرا ز شکوه دل ساده ای است چون کف دست ترا ز خرده من گر خزانه پر شده است درازدستی مژگان جگر شکافترست دلم خدنگ قضا را نشانه پر شده است گر آستانه نشین گشته ام ز خواری نیست که از شکوه جمال تو خانه پر شده است علاج گرسنه چشمی نمی کند نعمت که چشم دام مکرر ز دانه پر شده است جواب آن غزل میرزا سعیدست این که عالم از غزل عاشقانه پر شده است صائب تبریزی