صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۵۴: رفو به چاک دل خسته هیچ کس نزده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رفو به چاک دل خسته هیچ کس نزده است که قفل بر دهن بسته هیچ کس نزده است دل رمیده به تکلیف برنمی گردد صلا به مرغ قفس جسته هیچ کس نزده است گشاده روی شو، از حادثات ایمن باش که سنگ بر در نابسته هیچ کس نزده است دهان پسته زرشک لب تو پر خون است وگرنه بر دهن پسته هیچ کس نزده است دل مرا ز خم زلف او رهایی نیست بدر ز کوچه بن بسته هیچ کس نزده است به غیر من که گره می زنم به ترا سرشک گره به رشته نگسسته هیچ کس نزده است به قلب آتش سوزان، به اتفاق سپند به غیر صائب دلخسته هیچ کس نزده است صائب تبریزی