صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۵۲: ز خاک همچون هدف هر که سر برآورده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز خاک همچون هدف هر که سر برآورده است به جرم سرکشی از تیر پر برآورده است دلم چو برگ خزان دیده باز می لرزد که آه سرد دگر از جگر برآورده است؟ تو چون ز خویش توانی برآمد ای زاهد؟ که زهد خشک به روی تو در برآورده است ز غیرت لب لعل تو آه سرد کشد نه رشته است که سر از گهر برآورده است که کرده است ز دل دست آرزو کوتاه؟ که این سفینه ز موج خطر برآورده است؟ فغان که حسن گلوسوز حرف، چون طوطی مرا ز خامشی چون شکر برآورده است ترا که بال و پری هست سیر کن صائب که پای خفته مرا از سفر برآورده است صائب تبریزی