صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۵۱: نه خط ز خال لب یار سر برآورده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه خط ز خال لب یار سر برآورده است که در هوای شکر، مور پر برآورده است میان شبنم و گل، پرده حجاب شده است ترا کسی که ز اهل نظر برآورده است سبک عنانی زلف از تپیدن دلهاست ز بیقراری ما، دام پر برآورده است زخنده اش جگر خاک شکرستان است لبی که مور مرا از شکر برآورده است تو شیشه جان غم خود خور که عشق سنگین دل مرا چو کبک به کوه و کمر برآورده است به خون باده گلرنگ تشنه زان شده ام که از حریم توام بیخبر برآورده است به لامکان حقیقت کجا رسد زاهد؟ که زهد بر رخش از قبله، در برآورده است مشو ز لاله سیراب و داغ او غافل که لیلیی ز سیه خانه سر برآورده است همای عشق که افلاک سایه پرور اوست در آشیانه ما بال و پر برآورده است مگر به فکر لب او فتاده ای صائب؟ که ناله های تو رنگ دگر برآورده است صائب تبریزی