صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۴۸: ز بس به کشتن من تیغ مایل افتاده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز بس به کشتن من تیغ مایل افتاده است هزار مرتبه در پای قاتل افتاده است چو گردباد به گرد سر زمین گردم که به افتادگی من مقابل افتاده است به بال همت گردون نورد من بنگر به این مبین که مرا رخت در گل افتاده است هزار مرحله از کعبه است تا در دل دلت خوش است که بارت به منزل افتاده است غرض ز صحبت دریا کشاکش است چو موج وگرنه گوهر تمکین به ساحل افتاده است زبان شمع مگر مصرعی ز صائب خواند؟ که باز شور قیامت به محفل افتاده است صائب تبریزی