صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۳۹: گلی که طرح دهد رخ به نوبهار این است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گلی که طرح دهد رخ به نوبهار این است لبی که می شکند دیدنش خمار این است بلند بخت نهالی که از خجالت او الف کشد به زمین سرو جویبار این است به چشم دیده وران آفتاب عالمتاب پیاده ای است زمین گیر اگر سوار این است کند ز نشو و نما منع سبزه خط را اگر حلاوت آن لعل آبدار این است جهان به دیده خورشید تار می سازد اگر ترقی آن خط مشکبار این است ز زنگ، آینه آفتاب در خطرست اگر عیار تریهای روزگار این است ز زهد خشک اثر در جهان نخواهد ماند اگر طراوت ایام نوبهار این است قدم ز گوشه عزلت برون منه صائب که چاره دل آشفته روزگار این است صائب تبریزی