صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۲۹: بهشت یک ورق از لاله زار دماغ من است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهشت یک ورق از لاله زار دماغ من است بهار برگ خزان دیده ای ز باغ من است ز درد و داغ، بهاری است عشق شورانگیز که سنبلش ز پریشانی دماغ من است اگر به شیشه گردون کنند، می شکند ز جوش عشق شرابی که در ایاغ من است دلی که سوخت به داغ خلیل، می داند که آتش دگران است عشق و باغ من است اگر چه کنج لب یار را حلاوتهاست کجا به چاشنی گوشه فراغ من است؟ غبار دیده یعقوب، سد راه شده است وگرنه یوسف گم گشته در سراغ من است دگر دل که خراشیده ام نمی دانم؟ که ناخن مه نو در کمین داغ من است مرا چگونه کند صائب آسمان خس پوش؟ که نور روزن خورشید از چراغ من است صائب تبریزی