صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۱۴: همین نجابت ذاتی است آنچه محترم است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
همین نجابت ذاتی است آنچه محترم است بزرگیی که بود عارضی کم از ورم است رخ تو از خط مشکین رقم خطر دارد سیاه زود شود صفحه ای که خوش قلم است بط شراب که زاهد به خون او تشنه است به چشم باده پرستان کبوتر حرم است ز پشت دادن ما خصم گو دلیر مشو که تیغ عجز دل از دست دادگان دو دم است ز رطلهای گران است پشت من بر کوه ز محتسب کند اندیشه سنگ هر که کم است هر آن که از سیهی می کند سفیدی فرق دلش دو نیم درین روزگار چون قلم است دلیل ایمنی ملک نیستی صائب همین بس است که روی وجود در عدم است صائب تبریزی