صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۱۳: فراغ بال طمع کردن از فلک خام است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فراغ بال طمع کردن از فلک خام است که فلس ماهی این بحر حلقه دام است مرو ز میکده بیرون، که در جهان خراب ز روزنی که نسیمی به دل خورد جام است صفای وقت ز صافی کشان مجو زنهار که این وظیفه رندان دردی آشام است ز تازه رویی جاوید می توان دانست که سرو فارغ از اندیشه سرانجام است نصیب پاک دهانان بود حلاوت عیش شکر ز چرب زبانی حصار بادام است چه لازم است قفس را شکسته دل کردن؟ ترا که وقت پرواز تا لب بام است به لب خموش و به دل باش صد زبان صائب که شکر نعمت ظاهر تمام ابرام است صائب تبریزی