صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۱۰: سرود مجلس ما جوش مستی ازل است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرود مجلس ما جوش مستی ازل است بط شراب در اینجا خروس بی محل است بسا شکست کز او کارها درست شود کلید رزق گدا، پای لنگ و دست شل است ز حال سوختگان بو کجا توانی برد؟ ترا که گل به گریبان و مشک در بغل است جهان چو دیده سوزن بود بر آن غافل که تار و پود حیاتش ز رشته امل است حدیث مرده دلان را به گوش راه مده که رخنه لب این قوم، رخنه اجل است به من که پاکتر از چشم عشقبازانم مدار چرخ مشعبد به مهره دغل است به غیر سایه دیوار خاکساری نیست عمارتی که درین روزگار بی خلل نیست جنون طرازی ما نیست صائب امروزی میان ما و جنون آشنایی ازل است صائب تبریزی