صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۹۳: به هر کجا نبود حسن، آفتاب خوش است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به هر کجا نبود حسن، آفتاب خوش است ز روی هر چه توان داد چشم آب خوش است ز ماه خانگی آن را که خانه روشن نیست جلای دیده ز گلگشت ماهتاب خوش است جواب خشک ازان لعل آبدار مرا به گوش تشنه لبان چون صدای آب خوش است اگر ز دامن زلف است دست ما کوتاه به یاد او دل شب مشق پیچ و تاب خوش است سفینه از مدد بادبان رسد به کنار به روی کشتی می جلوه حباب خوش است بود زکات تمامی به ناقصان احسان به ماه پهلو دادن ز آفتاب خوش است من آن نیم که شوم خرج آب و گل صائب مرا چو گنج گهر با دل خراب خوش است صائب تبریزی