صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۹۰: مرا ز دور تماشای خط یار بس است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا ز دور تماشای خط یار بس است که برگ عیش جنون، بویی از بهار بس است ز حسن، دعوی خون نیست شیوه عاشق که خونبهای حنا، پای بوس یار بس است نظر به ناز و نعیم وصال نیست مرا که مزدکار من از عشق، ذوق کار بس است مرا ملاحظه از ترکتاز گردون نیست که خاکساری من، گرد من حصار بس است قدم به کلبه من رنجه گو نسازد یار مرا ز وعده او، ذوق انتظار بس است شکار اگر چه درین پهن دشت بسیارست مرا گرفتن عبرت ز روزگار بس است برای زیر و زبر کردن بنای شکیب سبک عنانی آن زلف تابدار بس است لوای همت عالی ز نه سپهر گذشت پی شکستن این قلب، یک سوار بس است درین بساط، من تیره بخت را صائب چو داغ لاله ز خون جگر حصار بس است صائب تبریزی