صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۸۲: مگیر غفلت خود سهل اگر چه یک نظرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مگیر غفلت خود سهل اگر چه یک نظرست که تخم دوزخ عالم گداز یک شررست میان خرمن گل غوطه چون تواند زد؟ هنوز بلبل ما در حجاب بال و پرست به قرب ظاهری از وصل فیض نتوان برد بیاض چشم صدف از ندیدن گهرست شکفته باش که در حلقه رضاکیشان جبین گشاده چو افتاد از بلا سپرست نفس درازی بلبل دلیل بیدردی است که در جگر شکند ناله ای که با اثرست ز حرف سخت ندارند باک بی ثمران که سنگ را سر پیوند نخل بارورست مریز خار به راه من ای سیاه درون که خون در آبله اهل درد نیشترست فغان که رشته بی پا و سر نمی داند که آب و رنگ و جودش ز پرتو گهرست اگر چه عشق فتاده است لامکان پرواز خیال صائب ما را بلندی دگرست صائب تبریزی