صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۸۰: به لب مباد رهش ناله ای که بی اثرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به لب مباد رهش ناله ای که بی اثرست گره شود به گلو گریه ای که بیجگرست گل نمک به حرامی است تیره روزی داغ شکسته رنگی خون از خمار نیشترست لبش به حرف عتاب آشنا نگردیده است هنوز آتش یاقوت، مفلس شررست کدام فتنه گر امشب درین چمن بوده است؟ که رخت لاله پر از خون و گل شکسته سرست نمک ز خنده گل برده است گریه من ز چشم بی ادبم باغبان باغ ترست کسی که پاس نفس چون حباب نتواند همیشه چون صدف هرزه خند بی گهرست شکایت از ستم چرخ ناجوانمردی است که گوشمال پدر خیرخواهی پسرست نخورده ام به دل شبنمی درین گلشن چو خون لاله و گل خون من چرا هدرست؟ هزار طاقت ایوب می شود کمری چه دستگاه سرین و چه پیچش کمرست لبی که از نفس بوسه رنگ می بازد چه جای جلوه تبخاله های بد گهرست؟ سپر فکند فلک پیش آه من صائب علاج دشمن غالب فکندن سپرست صائب تبریزی