صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۷۸: دل شکسته به قرب خدای راهبرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل شکسته به قرب خدای راهبرست که شیشه چون شکند در دکان شیشه گرست صفای آب روان بیشتر ز استاده است چه نعمتی است که عمر عزیز در گذرست ز دست کوته خود ناامید چون باشم؟ که جای بهله کوتاه دست بر کمرست شبی است همچو شب زلف او دراز مرا که آفتاب قیامت ستاره سحرست زنان سوخته رزقش همیشه آماده است چو لاله هر که درین باغ آتشین جگرست تو آن نه ای که به دوری ز دیده دور شوی که روزگار جوانی همیشه در نظرست شعور، آینه دار هزار تفرقه است خوشا کسی که ز وضع زمانه بیخبرست شراب لعل به اندازه صرف کن زنهار که خون زیاده چو گردید رزق نیشترست ز حسن بیش بود بهره دوربینان را گل نچیده دوامش ز چیده بیشترست ز خار تشنه جگر نگذرند صائب خشک که پای آبله پایان عشق دیده ورست صائب تبریزی