صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۷۱: بنای صبر که همسنگ کوه الوندست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بنای صبر که همسنگ کوه الوندست به یک اشاره موی میان او بندست کجا ز دامن این دشت می تواند رفت؟ ز چشم آهو، مجنون ما نظر بندست به یک اشاره گره می گشاید از ابرو فغان که بند قبای تو سست پیوندست قسم به مصحف خط غبار عارض تو که پیش خط دلم از زلف بیشتر بندست گلوی خامه ز وصفش چو شمع می سوزد چه چاشنی است که با آن دهان چو قندست به توتیا نکنم چشم التفات سیاه به خاک پای تو چشمی که آرزومندست تلاش بوسه نداریم چون هوسناکان نگاه ما به نگاهی ز دور خرسندست به پاره دل و لخت جگر قناعت کن که نان خلق گلوگیرتر ز سوگندست صائب تبریزی