صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۶۴: خراب حالی ما از درازی دست است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خراب حالی ما از درازی دست است ز همت است که دیوار ما چنین پست است ز نوبهار جهان رنگ اعتدال مجوی که عندلیب تهیدست و غنچه زرمست است دل تو چون گل رعنا دو رنگ افتاده است وگرنه حسن خزان و بهار یکدست است خلاصی دل ازان زلف آرزوی خطاست که مرغ، بی پر و بال است و کوچه بن بست است به زهد خشک قناعت نمی توان کردن کنون که هر سر خاری پیاله در دست است حساب دین و دل از ما به حشر اگر طلبند بهانه ای چو سر زلف یار در دست است نبست غنچه منقار عندلیبان را فغان که چاشنی نوشخند گل پست است چو غنچه سر به گریبان کشیده ام صائب ز بس به چشم من این سقف نیلگون پست است صائب تبریزی