صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۵۹: پرستشی که مدام است می پرستی ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پرستشی که مدام است می پرستی ماست شبی که صبح ندارد سیاه مستی ماست اگر چه هستی ما چون حباب یک نفس است دل پر آبله بحر از هواپرستی ماست ز بخل نیست اگر بسته ایم راه سؤال در آستین کف سایل ز پیشدستی ماست نهشت در سر ما مغز، پوچ گوییها فنای خرمن هستی ز باد دستی ماست عروج مهر کند عمر سایه را کوتاه بلند پایگی آسمان ز پستی ماست ز خود برآمدگانند محو حق صائب گرفته ماه تمام از غبار هستی ماست صائب تبریزی