صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۴۰: پرده از راز من گوشه نشین ساز گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پرده از راز من گوشه نشین ساز گرفت برق در خرمنم از شعله آواز گرفت بوی گل را نتوان در گره شبنم بست به خموشی نتوان دامن این راز گرفت شد صفای لب میگون تو بیش از خط سبز باده حسن دگر از شیشه شیراز گرفت مکن ای شمع نهان چهره ز پروانه من که ز خاکسترم این آینه پرداز گرفت زان خم زلف برآوردن دل دشوارست نتوان طعمه ز سر پنجه شهباز گرفت سرمه در حجت ناطق ننماید تأثیر نتوان نکته بر آن چشم سخن ساز گرفت هر که دانست سرانجام حیات است فنا چون شرر دامن انجام در آغاز گرفت به تماشای گل و لاله کجا پردازد؟ آن که آیینه ز مشاطه به صد ناز گرفت گر چه هر گوشه ترا هست نظر باز دگر نظر لطف ز صائب نتوان باز گرفت صائب تبریزی