صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۵۷۵: سرو را سرکشی از بار ز بی پروایی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرو را سرکشی از بار ز بی پروایی است حاصل دست فشاندن به ثمر رعنایی است فرد شو فرد ز مردم که فتوحات جهان یک قلم جمع به زیر علم تنهایی است لازم تیر هوایی است جدایی ز هدف به مقامی نرسد هر که دلش هر جایی است پیش احمق نه ز عجزست مرا خاموشی طرف بحث به نادان نشدن دانایی است لنگر من سبک از شورش طوفان نود که به امید خطر کشتی من دریایی است دل روشن ز غم روی زمین فارغ نیست زردی چهره خورشید ز روشن رایی است هر که صائب دل خود داد به آهو چشمی گر چه در کوچه و بازار بود صحرایی است صائب تبریزی