صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۵۶۴: مایه پرورش عالم اسباب یکی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مایه پرورش عالم اسباب یکی است باغ هر چند به صد رنگ بود آب یکی است لطف چون قهر مرا زیر و زبر می سازد نسبت سیل به این خانه و مهتاب یکی است محو دیدار ندارد خبر از لطف و عتاب چشم حیرت زدگان را نمک و خواب یکی است غافل از مستی حسنی ز جگرسوختگان داغ در چشم تو و لاله سیراب یکی است چه کنم آه که در دیده بی پروایان صبر آیینه و بیتابی سیماب یکی است عجز و قدرت نشود مانع بیباکی عشق خانه شاه و گدا در ره سیلاب یکی است قانع از قامت یارست به خمیازه خشک بخت آغوش من و طالع محراب یکی است دل سودازده را مایه سرگردانی است حلقه چشم تو و حلقه گرداب یکی است نیست در مشرب من ساده و نوخط را فرق درد پیش من مخمور و می ناب یکی است رشته جان من و رشته آن موی کمر چون نپیچند به یکدیگر اگر تاب یکی است؟ در میان گل و مل نیست دورنگی صائب مدت جوش گل و جوش می ناب یکی است صائب تبریزی