صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۵۶۰: نفس باد بهاران چمن آرای خوشی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نفس باد بهاران چمن آرای خوشی است سایه ابر عجب دام تماشای خوشی است نفس گرم طلب کن ز جگرسوختگان که در احیای دل مرده مسیحای خوشی است کج مکن پیش قدم گردن خود چون مینا کز دل و چشم ترا ساغر و مینای خوشی است چه زنی قطره به هر سوی، فرو رو در خویش که درین تنگ صدف گوهر یکتای خوشی است تو بدآموز به صحرا شده ای چون مجنون ورنه وحشت زده را گوشه دل جای خوشی است اگر از هر دو جهان چشم توانی پوشید در پریخانه دل آینه سیمای خوشی است وصل هر چند میسر به تمنا نشود مکن اندیشه دیگر که تمنای خوشی است بوسه ای گر به دو عالم دهد آن جان جهان از ندامت مکن اندیشه که سودای خوشی است صائب از صحبت خوبان جهان قسمت ما نیست گر لطف بجا، رنجش بیجای خوشی است صائب تبریزی