صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۵۰۶: نفس سوخته شمع سر بالین من است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نفس سوخته شمع سر بالین من است مهر خاموشی من جام جهان بین من است تیغ چون بید ز جان سختی من می لرزد موج بی بال وپر از لنگر تمکین من است بر دلم گرد یتیمی چو گهر نیست گران عشرت روی زمین در دل غمگین من است لنگر از خویش سرانجام دهد کشتی من پله خواب، گران از دل سنگین من است حسن از تربیت عشق شود عالمسوز سرخی روی گل از نغمه رنگین من است خواهد از نقش به نقاش رسانید مرا اتحادی که در آیینه حق بین من است بحر از پنجه مرجان نپذیرد آرام ناصح از ساده دلی در پی تسکین من است شده ام خانه دربسته ز حیرت صائب می خورد خون خود آن کس که سخن چین من است صائب تبریزی